lunes, 8 de febrero de 2010

No lloreis, hermanos, al leer la prensa de estos días.


Dicen que al párroco de un pueblo un día le salió un sermón tan tremendista que consiguió hacer llorar a todos sus parroquianos. Hombres y mujeres, niños y grandes se deshacían en lágrimas tras haberse visto a sí mismos sufriendo todas las fechorías de los demonios, que en su imaginación se habían quedado grabadas con todo lujo de detalles.
Mirándolos desde el púlpito, el párroco sintió de repente un arrebato de piedad y les dijo:
- ¡No lloréis hermanos, que todo podría ser mentira!

La parábola, amigos, os la cuento pensando en lo que sentimos al seguir las desventuradas noticias de estos días. Todo podría ser verdad.

13 comentarios:

  1. Y como siempre que hablamos de este Gobierno -diría yo Desgobierno-, ¡pues va a ser verdad!

    ResponderEliminar
  2. Seri: He comenzado una fervorosa novela a Santa Rita de Cascia, patrona de los imposibles.
    Por si sirve de algo, aquí está la oración adecuada para pedirle un favor a la Santa:

    Oh Santa Rita poderosa, cuyo dolor sublime y amor inefable tienen un poder tan amplio y seguro ante Dios, me dirijo a ti con confianza ilimitada. Oprimido y desalentado por múltiples necesidades, te pido fe, esperanza, amor y ayuda eficaz. Tú que fuiste madre cariñosa, mira cómo late mi corazón, mira las ansias de mi ánimo turbado. Por tu dolor y por tu amor, pido a Dios, Padre benévolo y misericordioso, el conocimiento de la verdad, la fuerza de la esperanza y la generosa práctica de la caridad.
    Oh Santa Rita, concédeme estos favores que ahora te pido. Sobre todo, te pido esta gracia que te expongo, siempre que no sea contraria a la voluntad de Dios y venga en beneficio de mi alma. (Se pide el favor). Por Jesucristo, nuestro Señor. Amén.

    ResponderEliminar
  3. No hay salvación posible, Don Gregorio. Recibiremos toda la ira de Dios por enviar a un rojo ateo al almuerzo del rezo con Obama.

    ResponderEliminar
  4. Quizá la mentira la estemos dejando atrás ahora y el velo que escondía la realidad, que no el del Templo, se empieze a rasgar... ¡Interesantes tiempos estos que nos toca vivir!

    ResponderEliminar
  5. Arrebatos: No hay redención... no... y mi imagino que es imposible aprender. Cada generación tiene que cometer sus errores y cada político aprende a gobernar gobernando... cuando aprende.

    ResponderEliminar
  6. Ramon: Pero habrá que ver las heridas que dejan. Me parece que de esta no saos a salir indemnes.

    ResponderEliminar
  7. Sí, ja m'agradaria veure com estaríem amb l'alternativa a aquest govern (l'alternativa realment possible, no la desitjada). De fet, tot plegat no ve una mica o bastant de més enrera? Sí, dels primers 4 anys de Zapatero però també, i en gran part, dels 8 anys d'Aznar. Ai! Quina cosa excriure aquest nom, em sembla que no l'havia escrit mai!! Ecs!!

    ResponderEliminar
  8. M'ha recordat un acudit que li vaig sentir una vegada al Miguel Ángel Aguilar, a la "Hora 25". Deia més o menys així:

    Un cura de pueblo (de los de antes) subido al púlpito describía a la parroquia las penas del infierno: «vuestra piel se quemaráaaa... vuestros ojos saltarán de las órbitassss, gritaréis de dolorrrr... pecadoressss, mientras se quema vuestro cuerpooooo...»

    De pronto uno de la última fila no puede contenerse y le espeta: «Señor cura, por Dios, si hay que ir al infierno, se va... pero no nos acojone más»


    Per cert, ¿què se'n ha fet d'aquell que li havia d'ensenyar economia en dues tardes?

    ResponderEliminar
  9. A Abelunimbus no le falta razón, aunque yo iría un poco más atrás: unos veinte años. Justo cuando este país dejó de ser mano de obra barata y debía (y obvió) invertir en valor añadido, en el famoso (y tan denostado aquí) I+D.
    Cuando ganó el PSOE las elecciones en 2004 ya se comentaba que en mal momento las ganaban, justo cuando (todos lo sabíamos, aunque ningún político lo reconociera abiertamente) se esperaba una crisis. Tardó un poco en llegar, pero al final lo hizo. Y como todo ciclo que se precie, mal que bien remontaremos, y lo haremos con el PP en el gobierno. Y no porque sean mejores que los otros, sino porque cuando lleguen ellos la tendencia será esa.

    ResponderEliminar
  10. ¿Dijo amén? ¿Que leyó del Quijote?...por favor que no lleguen.

    ResponderEliminar
  11. Al menos lloran, eso es que tienen una emoción.

    Lo peor es cuando reina la apatía y el pasotismo, que entonces sí que somos pasto del capricho del gobernante de turno.

    ResponderEliminar
  12. Quizás por culpa de las radios matutinas me ha salido un post en excesos cínico. Y no me gusta ser derrotista, porque el derrotismo siempre acaba militado a favor del enemigo.
    Siendo grave la situación económica española, lo que realmente me parece grave es la falta de confianza en nosotros mismos, que se manifiesta en la falta de confianza tanto en nuestros gobernantes como en la oposición.
    ¿Seríamos hoy capaces de unos nuevos Pactos de la Moncloa?
    Nuestra crisis, en el fondo, me parece moral... o para no ponerme dramático: de un estado de ánimo de desconfianza cronificado.
    Posiblemente ni éramos tan cojonudos como cuando nos veíamos admirando al mundo con nuestra fiebre ladrillil ni ahora somos tan rematadamente malos.
    Pero: ¿dónde se encuentran los verdaderamente preocupados por el bien común?

    ResponderEliminar
  13. Lo acabo de leer en Le Monde:
    "Rompuy : un gouvernement économique de l'UE souhaité
    Le président de l'UE, Herman Van Rompuy, a évoqué la création d'un "gouvernement économique" des 27 Etats afin de mieux coordonner leurs politiques face à la crise, avec à la clé des incitations financières pour les bons élèves, dans un document obtenu lundi par l'AFP. Aujourd'hui, les chefs d'Etat et de gouvernement de l'Union européenne sont chacun dans leur pays "responsables de la stratégie économique de leur gouvernement" national. A l'avenir "ils devraient l'être au niveau de l'UE", écrit M. Van Rompuy dans ce document. "Que l'on appelle cela coordination des politiques ou gouvernement économique", les dirigeants européens sont les seuls en mesure de mettre en place "une stratégie commune visant à créer plus de croissance et davantage d'emplois", ajoute l'ancien premier ministre belge."

    ResponderEliminar

Comer desde el reclinatorio

 I En el tren de vuelta a casa. Hace frío ahí afuera. Las nubes muy bajas, besando la tierra blanqueada por la nieve. Resisto la tentación d...