viernes, 11 de abril de 2008

Amor y ronquidos

Este es un post de agradecimiento. Vuestras respuestas a mi petición de ayuda del post anterior son tan generosas como interesantes.

El día ha comenzado con una reflexión de peso. El carraspeo de mi garganta era la confirmación de una noche de ronquidos. Una noche más, quiero decir. Le he dicho a mi mujer -y esta es la reflexión de peso- que si estuviese de verdad enamorada de mí sería feliz escuchando embelesada mis ronquidos, pasando noche tras noche en vela, sin cansarse de mis cavernosos estruendos guturales. Ella aduce que el despertador tiene razones que el corazón no entiende y yo me deprimo al constatar que a ciertas horas de la noche el tic-tac inapelable del reloj tiene más contundencia que mi carne enamorada.

Se lo he dicho bien claro: “Amor es apreciar los ronquidos de tu marido por encima de todo”. Os confieso que dudo de mi capacidad de convicción. ¡Qué raro es el amor!

Tenía que salir pronto para Barcelona y me he limitado a echar una mirada de reojo a este café. Ya había varias respuestas a mi petición de ayuda. No he podido comentar ninguna porque era miembro del tribunal de una tesis doctoral que se constituía a las 10 de la mañana. El doctorando ha sido el catalán-mexicano Javier Martínez Villarroya que ha tenido la osadía de firmar una tesis titulada “Las estructuras antropológicas del imaginario órfico”. El presidente del tribunal ha sido el gran Jaume Pórtulas, el secretario el no menos grande Miquel Morey, a los que acompañábamos Francesc Casadesús, Luis Garagalza y un servidor. Felicito desde aquí a Javier Martínez por su “Cum laude”. Después de la tesis, claro, comida. Mi diámetro se está dilatando peligrosamente y con él el recorrido interior de cada ronquido tiene más posibilidades para inflarse. Tengo que buscarle un arreglo a este asunto.

He llegado a casa cuando ha comenzado a llover. Con lo cual quizás en Cataluña no tengamos que bebernos nuestros propios orines reciclados... por ahora. Vivo en Arrakis. ¿Recordais Dune?

Y ahora aquí estoy, frente al ordenador, leyendo vuestros comentarios y sintiéndome en deuda con todos vosotros. Y sigue lloviendo.

13 comentarios:

  1. ¡Habría disfrutado tanto suspendiéndole!

    ResponderEliminar
  2. Gregorio: Un producto bastante eficaz para los ronquidos es SILENCE. Merece la pena probarlo.Si además antes de ir a dormir se realiza un lavado nasal el resultado es escepcional.
    Su esposa se lo agradecerá.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. No entiendo tu comentario, Tumbaíto. O prefiero no entenderlo.

    ResponderEliminar
  4. Neelam: Tomo nota. Le daré cuenta de los resultados.

    ResponderEliminar
  5. Alguien se ha preguntado que diantres puede encerrar el título de esa concienzuda y compleja tesis. Yo he intentado pensarlo pero solo se me ocurren tres sentidos:
    1.-El orfismo, antropologizado por el imaginario del estructuralismo. Firmado Levi-Strauss
    2.-El imaginario antropológico de las estructuras órficas. Firmado Sociología del conocimiento.
    3.-Las estructuras orficas del imaginario antropológico o la reterritorialización del orfismo. Firmado Filosofía posmoderna.
    ¿...?

    ResponderEliminar
  6. 4.-El orfismo creado por la mente que lo busca; firmado modeLnos muy modeLnos.

    ResponderEliminar
  7. Hola Gregorio. Sóc ex alumne teu de Filo de la UNED (Terrassa) i treballo a les biblioteques de Barcelona. Et llegeixo sovint però no gosava participar en el teu blog fins ara, que has tocat el tema de la biblioteca pública. Ja està bé que vagis a la biblioteca del seminari, però si vols saber realment la situació de les biblioteques públiques vés a la biblioteca de Lesseps, St. Antoni, Bon Pastor, Nou Barris, St Pau, Bonnemaison, o a la de Les Corts, on jo mateix et faré un tour comentat i veuràs en què s'estan convertint les bilbioteques públiques a Barcelona.
    Per cert, vaig acabar la carrera, en gran part per culta teva...
    Una abraça

    Ramon

    ResponderEliminar
  8. Ramon: Estaría encantado de que me contases tu experiencia en las bibliotecas públicas. Esto se está poniendo cada vez más interesante.
    Pon lugar, día y hora y allí me tendrás.
    Un abrazo cordial.

    ResponderEliminar
  9. Hace unos pocos meses que, por fin, inauguraron la biblioteca tantos años reclamada en Horta, junto a la plaza Ibiza, en el viejo caserón de Can Mariner (c/ Vent, nº1).
    Le puede ser útil como nuevo novísimo ejemplo de biblioteca pública.

    ResponderEliminar
  10. Fantàstic! Estaré encantat de tornar-te a veure. La biblioteca on jo treballo està a Riera Blanca cantonada amb Trav. De les Corts. Hi sóc cada dia (inclòs dissabtes), per tant vine quan vulguis o puguis. Per no agafar-me del tot desprevingut, aquí tens el meu mail: aymerichrr@diba.cat.
    I si et va millor un lloc més cèntric aprofitant que ets per allà, em desplaço.
    Fins aviat

    Ramon

    ResponderEliminar
  11. luri le he dejado un regalo (que son dos) en mi blog

    ResponderEliminar
  12. Ramon: Si puc -que no estic del tot segur- hi aniré dimarts al matí.

    ResponderEliminar

La Isla de Siltolá

 I Finalmente, después de varios intentos fallidos, el mensajero nos ha encontrado en casa y me ha entregado los ejemplares de Una triste bú...